Lucien De Gheus

Lucien De Gheus (Poperinge 1927-2013) volgt vanaf 1944 de opleiding Algemene Sierkunsten
aan het Sint-Lucasinstituut te Brussel-Schaarbeek, aangevuld met beeldhouwen in avondonderwijs.
In 1950 wordt hij toegelaten tot het  ‘Atelier Libre de Dessin’ te Sint-Lambrechts-Woluwe waar hij in contact komt met Oscar Jespers, Edgard Tytgat en de $schilder Maurits Verbist. Hun invloed is onmiskenbaar.  

De tweede prijs beeldhouwkunst Provincie West-Vlaanderen in 1953 met de sculptuur Dansende vrouwenfiguur
betekent de doorbraak en op Expo 1958 te Brussel behaalt hij de gouden medaille voor keramiek. 
De vernieuwing van de religieuze kunst in de jaren ‘50 – ‘60 zorgt voor grote opdrachten: gebrandschilderd glas en levensgrote sculpturen. Het is echter in zijn keramiek, verwerkt in architectuur of als voorwerp an sich,
dat hij zijn fantasiewereld gestalte geeft: de beelden, schalen en plaquettes zijn narratief, wonderlijk en schalks, en altijd eigenzinnig De Gheus.  

In  1961 betrekt het echtpaar De Gheus-Druant hun nieuwe woning te Poperinge. Het huis is een staalkaart van de diverse disciplines waarin hij uitblinkt : gebrandschilderd glas, keramiek, luchters en meubilair, schilderijen. 

Sinds zijn dood in 2013 wordt dit patrimonium beheerd door de Private Stichting Lucien De Gheus – Druant, die het Museumhuis openstelt voor het publiek.

Represented by
Stichting Lucien De Gheus

www.luciendegheus.be