Luc Peire

Luc Peire (1916, Brugge - 1994, Parijs-Knokke)
evolueerde vanuit de expressionistische schildersstijl (in het spoor van Constant Permeke en Gustave Van de Woestijne) naar een vereenvoudigde stilering van de menselijke figuur tijdens de jaren vijftig. Gebogen lijnen worden zeldzaam. De rechte schuine lijnen verdwijnen, op enkele uitzonderingen na, in de jaren zestig. Mettertijd zijn de ritmisch variërende verticalen zo ongeveer het handelsmerk geworden van zijn oeuvre. De verticale lijn is voor hem het symbool voor de emancipatie van de mens, reikend naar de kosmos. Met het rechtop lopen, groeide de mens volgens de kunstenaar naar een hoger geestelijk niveau. Ruimte en ritme vormen daarenboven even belangrijke kenmerken, die de opwaartse uitdeinende werking van de verticale lijnen mogelijk maken.

Hij groeide dan ook uit tot de meester van het abstract verticalisme waarbij de mens voorgesteld wordt als een spiritueel wezen, gesymboliseerd in de verticale beweging en gesitueerd in een uitgebalanceerde ruimte. Met de zwart-wit-graphie als persoonlijke kunstvorm bereikte Luc Peire de essentie van zijn doorgedreven praktijk. Hij paste dit model van geritmeerde lijnen eveneens toe in zijn gekende spiegel-environments waarin hij de climax van zijn artistieke streven bereikte: het oneindige (l’infini) en de ruimte (l’espace).


www.lucpeire.com


In collaboration with
www.galerietomgerits.com