Bram Van Breda

Tactiel, nabij en toch niet vast te houden. Het werk van Bram Van Breda – vaak een vorm van textiel – ontstaat vanuit een persoonlijke ervaring van ruimte en ruimtelijkheid. Die ruimte kan landschappelijk zijn, zoals een plek onder een nachtelijke hemel of een omgeving bij dageraad, wanneer het vroege licht door de ochtendmist priemt en de eerste autolampen opdoemen. 

Op basis van die impressies manipuleert Bram Van Breda textiel en draad. Intuïtief, zonder schetsen of voorstudies, selecteert hij een basisweefsel dat hij recupereert vanuit de industrie. Daar intrigeren hem in het bijzonder weefstukken die in de machinale productie tussenzones vormen: bij een industrieel weefgetouw knoopt een operator handmatig de overgang tussen twee verschillende weefsels, waarna de strook wordt weggesneden. Zo vertoont het gerecycleerde sisaltextiel door de geknoopte overgangen al een geweven patroon en extra accenten. Op bepaalde plaatsen trekt Bram Van Breda het weefsel los, de ruimte erachter wordt zichtbaar. Daarna maakt hij strengen van gekleurde draden en knoopt die vast in het weefsel. Elke knoop is een nieuw detail. Het is Van Breda’s manier om impressies te verbeelden: wat schilders realiseren met een snelle toets verf, doet hij met draad. Op zich is de werkwijze contradictorisch, want arbeidsintensief en tijdrovend. Zo ontstaan lagen en tekeningen in tekeningen. Het vlak wordt ruimte en 

sculptuur. In dit proces ligt het beeld niet vast. Veel draden blijven loshangen. Wie langs het werk loopt, laat het textiel zachtjes bewegen. Het beeld reageert, verandert, vanuit een filosofie dat het werk een ‘ontvankelijke ruimte’ moet zijn, open naar de toeschouwer, niet in zichzelf gekeerd. 

Zo ontstaat verbinding met de kijker. 

fragmet tekst Lut Pil

Represented by
Hilde Vandaele Gallery

foto: © Peter Stuijk